De sfeer voor het evenement
Deze bizarre week begon op 19 maart met een bericht van Linkin Park op Twitter / Instagram waarin werd aangekondigd dat ze op 24 maart naar Amsterdam zouden komen. Ik reed op dat moment terug naar huis met een vriendin en zat nog steeds in de sfeer van een Lindsey Stirling-concert waar we waren geweest, toen ze het zag. Nadat ik haar had afgezet, moest ik zelf social media checken, want ik kon het gewoon niet geloven. En daar was het. Het bericht.
Opwinding, vreugde, ongeloof, ongerustheid, overweldigend, zoveel emoties gingen er door me heen. Op dat moment wist ik, wat ze ook van plan waren te doen: IK MOET ER ZIJN.
Twee dagen later slaagden ze erin me helemaal te laten flippen met een nieuw bericht op Twitter. Door een vraag in te dienen op de site “brandnewguys.co/LinkinParkNL” (link is niet meer beschikbaar), kun je kans maken op deelname aan een speciaal evenement “Up close with Chester and Mike” op 24 maart. Ik herinner me dat ik mijn vrienden en vriend spamde met wat ik in vredesnaam kon vragen, aangezien ik zo ontzettend slecht ben in dit soort wedstrijden. Na een uur peinzen en heen en weer gaan met mogelijke vragen om te stellen, had ik eindelijk mijn vraag ingediend. De website vermeldde de uitgerekende datum niet, dus we konden alleen maar ongeduldig wachten.
Weer twee dagen later, op 21 maart, plaatste de Facebookpagina van Ziggo Music een bericht over een nieuwe wedstrijd. Vijf klanten van Ziggo maakten kans op elk twee kaartjes voor dit bijzondere evenement. Helaas was de post niet zichtbaar voor mensen die niet in Nederland wonen. Het lijkt erop dat ze de post geografisch hebben getarget. Het bericht lekte de locatie van de zaal uit, namelijk de Melkweg in Amsterdam. Een paar uur later veranderden ze de naam van de locatie in “een geheime locatie” (de foto hieronder). De winnaars werden op 23 maart gekozen. Op dezelfde middag als de Ziggo-wedstrijd konden LPU-leden ook een loterij bijwonen voor dit evenement. Daarnaast was er ook een wedstrijd via Radio Veronica. Al met al waren er dus vier manieren om kaartjes te winnen voor dit speciale pre-launch album evenement in Amsterdam.
De nacht van de 23ste kon ik niet slapen. Ik bleef maar half dromen over de gebeurtenis; hoe ik daar moest zijn, nerveus en angstig. De angst veranderde in dankbaarheid en opwinding in de vroege ochtend toen bleek dat ik één van de gelukkige winnaars was! Vanaf dat moment werd er een nieuwe emotie aan het palet toegevoegd: hyper! Ik kon niet meer normaal functioneren. Ik stond voor de klas en probeerde les te geven, maar van binnen voelde ik me extreem hyper en nerveus. In gedachten probeerde ik al de beste manieren te bedenken om daar te komen. Dit betekende dat ik ook een aantal lessen moest verzetten. Gelukkig voor mij zijn mijn studenten zo ondersteunend dat ze het helemaal niet erg vonden (een grote shoutout naar hen!).
Up close met Mike en Chester
Toen was het vrijdag. Na mijn laatste les ging ik meteen naar Amsterdam, waar ik me bij de andere gelukkige winnaars voegde, waaronder veel van mijn LPU-vrienden. Om precies 16.00 uur mochten we naar binnen. Iedereen kreeg een blauw polsbandje en sommigen van ons kregen een extra geel polsbandje. We wisten niet waarvoor, maar op dat moment was iedereen te opgewonden om Mike en Chester te ontmoeten om om informatie te vragen. Toen ik eindelijk binnen was, was ik zo overweldigd. De locatie zag er zo absoluut schitterend uit! De setting was buitengewoon intiem, met een grote en kleinere bank op het podium voor Mike en Chester en de gastvrouw later. Aan de achterkant van het podium en aan de linker- en rechterkant van de kamer waren er grote schermen waarop “Up Close with Chester and Mike from Linkin Park: One More Light” werd geprojecteerd. In het publiek stonden aan de overkant van het podium twee grote banken en de rest van de vloer was gevuld met zo’n 60 luxe stoelen. Andere fans konden ook op het balkon staan. Pas toen begon ik te beseffen hoe enorm veel geluk ik had, en ik voelde me zo oprecht dankbaar dat ik deel uit mocht maken van deze ervaring.
Het evenement begon met Chester en Mike die een beetje praatten over het proces en het geluid van het nieuwe album “One More Light”. Ze hebben gezegd dat elk album min of meer een eigen wereld is in plaats van dat de albums een vooruitgang zijn. Met betrekking tot “Heavy”, zei Mike dat de inspiratie kwam van dagelijkse frustraties en wanneer het leven gewoon in de weg staat. Mike vertelde bijvoorbeeld hoe zijn kinderen per ongeluk de badkamer overstroomden, of dat hij een miereninvasie in zijn keuken had. Nadat Chester en Mike klaar waren met dollen, verrasten ze ons met fantastisch nieuws: ze hebben een headline show in Ziggo Dome, Amsterdam op 20 juni! Ze zullen echter alleen Beach Boys-covers doen, zodat je het weet. Na deze aankondiging speelden ze twee nummers: “Burn It Down” en “Heavy”. Toen ze eenmaal begonnen te spelen, kreeg ik koude rillingen over mijn lichaam, die tot in mijn botten reikten. Het was zo ongelooflijk mooi. Ik had deze nummers via hun livestream gezien toen “Heavy” uitkwam, maar er is zo’n groot verschil om daar te zijn, daar te zitten en van dichtbij te ervaren wat die jongens met een persoon kunnen doen. Wat me het meest opviel, was de stilte van alle fans in de kamer. Ik denk niet dat er iemand mee zong. We zaten daar allemaal stilletjes, luisterden gewoon en lieten ons door Chester’s stem en Mike’s toetsenbordakkoorden omarmen met hun melodieën. Het begin en deze twee nummers werden live gefilmd via een stream op de officiële Facebook-pagina van Linkin Park. Helaas eindigde de livestream daar.
Dus wat gebeurde er na deze livestream? Na “Heavy” was er een Q&A met de jongens, waarbij de vragen werden gekozen uit de eerder genoemde winnaars van de Brand New Guys-wedstrijd. De winnaars mochten de vragen zelf stellen nadat ze een microfoon hadden gekregen. Het enige kleine ding dat ik hier niet leuk vond, is dat de vragen die werden uitgekozen min of meer dezelfde waren die al werden gesteld in eerdere interviews over het nieuwe album en de liedjes. Wat echter echt gaaf en verbazingwekkend was, is hoe ontspannen Chester en Mike al deze vragen beantwoordden, en nog belangrijker, hoe diepgaand ze deze vragen beantwoordden. Daar respecteer ik deze jongens echt om. Met betrekking tot de nieuwe album artwork vertelde Mike ons dat het een foto is die is gemaakt door hun vriend Frank Maddocks, met wie ze ook vaak hebben samengewerkt voor andere omslagfoto’s. Oorspronkelijk hadden ze niet de bedoeling om deze foto te gebruiken. Het bleef echter maar terugkomen en uiteindelijk realiseerden ze zich dat de cover er heel de tijd al was. Chester voegde eraan toe dat hij de foto zo leuk vond omdat hij hem herinnert aan de pure onschuld van kinderen en de verwondering en opwinding voor het leven die kinderen hebben. Het maakt kinderen niet uit of dat water koud is, ze willen gewoon plezier maken. Een andere vraag was over het genre van het nieuwe album. Ik filmde toevallig het antwoord op deze vraag, zodat je het hieronder zelf kunt bekijken 🙂
Op de vraag “betekent de naam One More Light dat dit het laatste Linkin Park-album is?” beantwoordden ze het precies het tegenovergestelde. Ze vertelden dat het nummer waarnaar het album is vernoemd, over bekenden gaat die zijn overleden. In plaats van er pessimistisch over te zijn, vinden ze dat het een veel positievere boodschap heeft. Chester zei dat het op hoop lijkt, en daarom zouden ze dit album zeker niet als hun laatste album zien. Dit is dus heel goed nieuws voor ons! Ze antwoordden ook op wat er zou moeten gebeuren om te stoppen met een band te zijn. Mike en Chester vonden het allebei niet de moeite waard om over dat soort dingen na te denken. De band bestaat uit zes leden, en als het om de één of andere reden niet meer de zes kan zijn, dan is het misschien tijd. Chester zei echter dat het meer op het idee van een huwelijkscontract lijkt. Ze willen zich niet alle dingen voorstellen die mis kunnen gaan. In plaats daarvan willen ze in het moment leven. Ik denk dat velen van ons kunnen leren van deze positieve houding en boodschap.
Ze moesten ook antwoord geven op de onvermijdelijke vraag: hoe denken ze over alle gemengde reacties op het nieuwe album? Ze kwamen allebei tot het besef dat fans ze haten of van ze houden. Zelfs als een hardcore fan niet van een of twee nummers houdt, begint hij ze meteen te haten. Chester zei dat ze altijd fans verliezen, maar ze krijgen ook altijd nieuwe fans. Gelukkig hebben ze ook veel fans die hen trouw blijven, en daarvoor bedanken ze ons. Met betrekking tot de toekomst van rock / metal was Chester heel, heel duidelijk. Hij wil dat iedereen muziek maakt die hij/zij wilt maken, inspiratie haalt uit anderen maar ervoor zorgt dat het anders en beter wordt. Als de muziek helemaal hetzelfde klinkt als elke andere band, zal hij er helemaal niet van houden. Je moet ervoor zorgen dat je er je eigen draai aan geeft.
Een fan vroeg ook wat het grappigste was dat er gebeurde tijdens een van hun shows. Mike begon met te herinneren hoe hij op een keer tijdens een concert aan het praten was, en uit het niets er een beha op zijn microfoon landde (kijk voor dit moment hier). Dit zou niet per se zo erg zijn, maar de beha rook extreem zweterig. Chester voegde hieraan toe dat bh’s hem gelukkig maken, maar er zijn enkele uitzonderingen. Als je wilt weten wat Chester zijn meest ongemakkelijke moment tijdens een show was, bekijk dan de video hierboven, aangezien ik zijn reactie heb gefilmd. Na de Q&A hadden de jongens nog twee nummers op ons te wachten: “Crawling” en “What I’ve Done”. Tijdens “Crawling” moest ik echt mijn tranen bedwingen. Woorden konden niet eens beschrijven hoe mooi het was. Als je me niet gelooft, kijk dan naar mijn opname ervan (let niet op mijn stomme lach en het geluid van de camera die in het begin inzoomt).
Ze hadden net eerder die ochtend ‘What I’ve Done’ gerepeteerd, dus het was een compleet nieuwe poging. Maar net als alle andere nummers klonk het ongelooflijk gaaf en adembenemend mooi. Je kunt mijn opname hieronder bekijken.
Na de nummers kregen Mike en Chester van hun fans een Nederlandse vlag met het nieuwe LP-logo erop. Dit was ook een primeur, aangezien het de eerste vlag is die ze hebben ontvangen met het nieuwe logo erop. Je begrijpt dat wij ons als Nederlanderse fans op dat moment heel trots voelden. Mike en Chester besloten toen dat ze wilden praten en de fans wilden ontmoeten. Beveiligers kwamen al aangerend, maar ze verzekerden hen dat alles in orde was. Nogmaals, je moet van deze jongens houden. Ze zijn zo extreem oprecht en zo geïnteresseerd in hun fans, het is ongelooflijk. Het lukte me om een foto te maken met zowel Chester als Mike, waar ik alleen maar zo lang van had gedroomd. Onnodig om te zeggen dat dit het perfecte einde was. Voordat we allemaal werden weggestuurd, konden de fans met de gele armbanden wat langer in de kamer blijven. Het bleek dat ze ook een professionele foto kregen met de jongens. Ik moet eerlijk zijn dat ik niet weet of het alleen LPU-winnaars waren die deze gele armbanden kregen, of dat de fans willekeurig werden gekozen. Ik had zoveel geluk dat ik ook een gele had, dus ik kon ook weer met de jongens op de foto. Mijn dag was gemaakt toen Mike zei “ze is zo energiek!” toen ik tussen hem en Chester kwam staan. Het was het schattigste ooit. Toen was het helaas echt tijd om te gaan.
Ik eindigde mijn Linkin Park-ervaring met een drankje en een diner met mijn Linkin Park-vrienden, van wie ik sommigen al kende, en sommigen die ik tijdens dit evenement ontmoette. Wat ik zo leuk vind aan Linkin Park, en wat dit evenement eigenlijk perfect voor mij maakte, is de mogelijkheid om nieuwe vrienden te ontmoeten die dezelfde soort passie delen. Het zijn gewoon een stel buitengewoon geweldige mensen die voor mij echt als een familie voelen. De familie Linkin Park is gewoon de beste.
De sfeer na het evenement
Het kostte me het hele weekend om bij te komen van dit evenement. Het was gewoon geweldig. Ik ben zo dankbaar dat ik deel heb mogen uitmaken van deze ervaring en ik ben dankbaar dat ik nieuwe fans heb ontmoet. Het was een once in a lifetime ervaring die ik nooit zal vergeten. Chester en Mike, bedankt!
